De roadtrip startte goed. We verlieten Sydney -met de nodige files onderweg - en reden daarna urenlang op de Pacific Highway, die ironisch genoeg uitstrekt door de bergen en weilanden en niet naast de kust. Het uitzicht was evengoed geweldig. We stopten ergens halfweg op een gratis camping. Er was geen electriciteit en de wc was aan de overkant van de straat. De luchtmatrassen moesten dus manueel opgeblazen worden in plaats van met de elektrische pomp. Niet echt ideaal, maar goed voor één nacht. Een provisorische maaltijd bereiden en slapen!

De volgende dag konden we dan de rest van de trip vervolledigen en kwamen we in Byron Bay toe. Een klein dorpje aan de baai. We vonden een camping met wifi - altijd handig - en installeerden ons, om dan te merken dat de wifi totaal niet werkte... We bezochten Byron Bay, gingen iets eten en zochten daarna op de camping - op eigen mobiele data (zucht) - de harvestingplekken op. De site gaf plots totaal andere plaatsen aan dan toen we vertrokken en toen ik het nummer belde dat op een pickingflyer stond, bleek dat alle werkgelegenheid in de buurt rond Sydney lag. Balen!

Hoor eens rond bij de lokale boeren op farmersmarkets en op campingsites, zij weten soms meer, zei Natan van de Harvestinglijn.

Zo gezegd zo gedaan. De dag erna gingen we vroeg op pad naar twee farmersmarkets. Ik sprak iedereen aan die groenten, fruit of koffie verkochten aangezien dat de zaken zijn waarvoor plukkers nodig zijn, maar kwam telkens weer van een kale kermis thuis. Harry stond er maar wat bij voor spek en bonen. Ik zocht in de lokale krant, op facebook en andere sites terwijl ik merkte dat hij meer en meer de moed begon te verliezen. Ik had al gemerkt dat er iets veranderd was sinds we Sydney verlieten, maar ik dacht dat het gewoon een dipje was.

Er waren nog altijd plekken - iets verder noordwaarts of inlands rijden - die mensen zochten. Dit was toch het avontuur dat we zochten? Niet dus.

Die avond liet Harry de bom barsten. Hij wou een tijdje in Byron Bay blijven, wou niet meer rondtrekken, hij was nergens meer dan een week geweest en was het beu.. ja oke, maar het is wel een roadtrip en geen roadstay.. welke verwachtingen kan je anders hebben van een rondreis?

Ik zei hem dat ik op een andere timeframe zit en geld nodig heb en dus niet zomaar ergens kon blijven rondhangen. Hij weet nog niet wanneer hij teruggaat, maar voor mij rest er nog maar vier en een halve maand. Sydney was duur geweest, ik moet dringend werk hebben! Wat een domper.

Die avond vloog ik tijdens Happy Hour wat te stevig in de wijn. Problemen verdrinken? Soms wel.

Na meerdere wijnen kwamen we terug bij de camping waar de meisjes naast ons een feestje leken te bouwen. Net zoals de avond ervoor. Ik liep ernaartoe.

"You guys are being quite loud, yesterday too."

Ijzige stilte toen de meisjes me aanstaarden.

"But did I hear tequillaaa?"

Een luid gejuich en gejoel volgde en ik kreeg een shotje in m'n handen geduwd. Dat na al die wijn helaas niet goed beviel. Het licht ging uit en kort erna kroop ik onder de wol..euh...in m'n slaapzak.

De volgende dag moest ik, een beetje katerig moet ik toegeven, m'n trip plannen. Ik ging naar het cafe in het dorp waar er gratis wifi was. En een cafe hier is een koffiehuis, geen paniek, zo erg is 't met mij nog niet gesteld!

In Mareeba zochten ze veel plukkers en dat ligt in de buurt van Cairns waar The Great Barrier Reef gelegen is. Naar Mareeba zelf was er niet direct een route te plannen dus ik boekte een vlucht naar Cairns voor de volgende dag, een rit naar de luchthaven en een hostel voor vijf nachten. In die vijf dagen zal ik werk moeten vinden, want m'n opties zijn stilaan aan 't leeglopen. Ik ga eerst in de stad proberen en als dat niet lukt op hoop van zegen in Mareeba geraken voor een plukjob. De vlucht was al vertraagd en het vliegtuig vol Chinezen, maar het kan erger.

Ik weet soms zelf niet hoe ik in deze situaties verzeild geraak, maar kop op, vooruit en op 't beste hopen! Ik hou jullie op de hoogte of stuur alle abonnees van deze blog een crowdfunding link door ;)