Business as usual

Ik probeer jullie op de hoogte te houden met deze blog, maar helaas heb ik niet veel interessant te vertellen. Ik vul mijn dagen met kuisen, kuisen en nog eens kuisen. Na nieuwjaar heb ik tien dagen aan een stuk gewerkt. Ik kreeg een vrije dag het weekend dat erop volgde, maar aangezien dinsdag al niet-betaald was, besloot ik door te werken tot het weekend erop.

Er valt helaas niet veel te zeggen over mijn dagen hier. Ik kuis muren, ramen, vloeren, wasmachines, keukens, bureaus, .... Dit begint meer op een advertentie te lijken dan een blog...

Eat - sleep - clean - repeat - ...

Zondag was een soort rustdag aangezien de kokkin een vrije dag heeft en ik dan moet koken en pas om 8u 's morgens in plaats van 5u het ontbijt moet prepareren (spiegeleitjes met spek en hasbrowns) en om 7u 's avonds het avondeten (mac 'n cheese). Ik dacht de rest van de dag te vullen met een boek te lezen, maar ik kreeg het voorstel mee te gaan op een borerun met het vliegtuig. Dan checken ze of alle waterputten (bores) gevuld zijn en jagen ze soms wat koeien naar de juiste richting. Normaal is dit met een auto, maar de piloten doen dit met een vliegtuig. We vlogen heel laag over de grond toen we startten en ik vroeg de piloot waarom hij zo laag vloog, 't was precies of we reden met een hele snelle auto.

"Cause this is more fun!" Antwoordde hij terwijl hij behendig het vliegtuig over een hek hupte. Ik hield me krampachtig aan m'n stoel vast want ik zag ons zo al tegen het hek crashen. Het was inderdaad leuker zo, maar wel beangstigend soms.

Toen hij de koeien moest wegjagen scheerde hij er heel laag over om ze naar de juiste richting te krijgen, de arme beesten kregen de schrik van hun leven. Maar het moet wel: aangezien er geen regen is gevallen, is het landschap dor en kaal en hebben ze enkel voedsel en water op bepaalde plekken.

Hij speelde zelfs even chicken met de koeien die niet direct uit de weg wilden. Die man had de tijd van z'n leven, ik aan de andere kant was na een uur zo mottig als een krab!

Na twee uur en half kroop ik misselijk uit het vliegtuig, ik zag lijkbleek en mijn maag draaide nog altijd salto's. Geen sportvliegtuigjes meer voor mij, ik pak de bus als ik hier vertrek!

Ik ging op m'n bed liggen en voelde me al goed een pak beter toen ik aan het avondeten moest beginnen. Hopelijk kan ik volgende keer eens mee in een auto, dat ben ik meer gewend!

Het hoogtepunt van die week was echter toen ik de goede salades moest scheiden van de beschimmelde. Ik rommelen door al die vieze kolen en had de beschimmelden uiteindelijk in dozen gestapeld. Toen ik een van die dozen oppakte viel de bodem eruit doordat die doorweekt was van de schimmeligheid en vielen al die vieze platte salades op m'n benen en op m'n schoenen. Jakkes. A real saladparty... Nu zijn m'n schoenen nog vuiler dan ze al waren. Die zijn van lichtblauw naar grijs en dus nu naar groen gegaan. En de zool valt er ook bijna uit. Een van de eerste dingen die ik doe als ik hier vertrek, is nieuwe schoenen kopen!


Een andere dag waren ze 's avonds weer spookverhalen aan 't vertellen. Ze proberen de backpacker altijd bang te krijgen, zeker toen ik zei dat ik hier slecht sliep en constant rare dromen had.

"Ooh yeah, bad spirits in your quarters!" Zei Cookie.

"Yes Vick, Charlie Bumburaloe will come for you!" Zei Tony Green, een Aboriginalman van 74 met wie ik hier bevriend ben geraakt. Ik hoop dat ik de naam van die Charlie juist neerschrijf, hij is een soort god van de Aboriginals. Hij zou moeten zorgen voor regen, maar buiten één plensbui heb ik hier nog niet veel regen gezien. Ik denk dat hij ook op vakantie is.

"Nah, I'm good, he won't come for me. I always lock my door. And I'm a nice Christian!"

"Haha, you drink and swear you not Christian! Besides, Charlie comes through brick walls, with his large face and big teeth, you have to go with him if he stands beside your bed!"

"Yeah, at night the spirits start to wander! You never heard that bird that screams like a little girl? You hear that bird you stay inside! It's a bad sign" Voegde Cookie onheilspellend toe.

Lijkt allemaal niet zo eng, maar als het donker is en ze beginnen met die verhalen, krijg ik het toch een beetje op m'n heupen hoor.

En toen ik die avond naar bed wou gaan, bleek m'n sleutel verloren. Verdekke ik kon m'n eigen kamer niet meer in zeg, ik begon al zenuwachtig te worden!

Ik dan maar naar het kantoortje om een reservesleutel te nemen, terug naar m'n kamer - waar ik onderweg van elke schaduw opsprong door hun wilde verhalen - lap, die sleutel pastte niet. Terug naar het kantoortje, andere sleutel genomen voor dezelfde kamernummer, terug naar mijn quarter... Wat dacht je? Sleutel pastte weer niet. Oh nee, ik moet toch niet buiten slapen nu? Ik dan maar m'n stappen terug aan 't hernemen met de zaklamp op m'n gsm, maar ik zag de sleutel nergens liggen. Ik voelde wel m'n hart bonken in m'n keel, met hun domme verhalen altijd, en ik ben dan een gemakkelijk slachtoffer!

Ik besloot dan maar terug naar het kantoor te lopen en de sleutel van de pub te nemen, daar was ik ook geweest (voordeel van de kuisvrouw te zijn, je komt overal en weet alles liggen). Ik naar de social club - onze pub dus - en howaar hozeker daar lag m'n sleutel braaf op de toog. Oef! Nog even alle kikkers en kakkerlakken ontwijken en ik kon eindelijk m'n kamer in voor de slechte geesten me te pakken kregen! Ik sliep die avond wederom met het licht aan.. ja ik ben een schijtluis!

Die vrijdagavond was het echter wel een leuke avond aangezien ik zaterdag eindelijk na 10 dagen werken een vrije dag had. We dronken - surprise surprise - pintjes en speelden wat pool, wat ondanks de krakkemikkige pooltafel wel goed ging. We praatten die avond ook over huisdieren waardoor ik m'n kat Joeksel wel begon te missen. De kat knuffelen staat hoog op m'n wishlist als ik terug in België ben! Dat en een boterham met prepare verorberen!

Op m'n vrije dag heb ik niet veel gedaan. Eerst en vooral uitslapen en dan horrorfilms gekeken bij iemand thuis, dat was eens wat anders dan slapen en lezen! Ik heb ook nog wat foto's getrokken van de omgeving hier en m'n bus- en vliegticket al geboekt naar Darwin en Melbourne!

Want on the brightside, ik heb opgezocht op welke manieren ik m'n trip kan starten en ik zal maar een week langer werken dan gepland. 17 maart is m'n laatste werkdag, een zondag, en dan kan ik de woensdag erop de bus naar Darwin nemen. Ik ben aan 't popelen om niet meer te hoeven kuisen - wat ik echt niet graag doe, heb ik dat al meegegeven? Ik heb echter wel al goeie kuistips opgedaan (als 't vuil is, gewoon met de bladblazer en/of tuinslang erop... zou dat thuis ook werken?) en ik kan ondertussen koekjes bakken als de beste!

Ik heb van Cookie een atlasboek van Australië gekregen waarmee ik m'n reis kan uitstippelen. Maar eerst nog enkele weken volhouden en op de tanden bijten. Het gaat echter snel voorbij, ook al heb ik lange dagen (waar ik links en rechts wel eens een ongeoorloofde pauze neem), de tijd vliegt. Ik ben hier ondertussen al langer dan een maand en heb er nog maar twee te gaan.

De mensen druppelen langzaam maar zeker terug binnen en er zijn hier en daar al wel wat kleine drama's. Dat gebeurt onvermijdelijk als je met zoveel mensen op zo'n klein gebied woont. De kokkin heeft al een uitbarsting gehad en ik begin langzaam maar zeker de verhoudingen te kennen tussen iedereen. De kokkin komt niet overeen met de mechanieker, de tuinier kan niet om met een van de borerunners, de piloten denken dat ze belangrijker zijn dan de rest en de oude grumpy man van het trailerpark komt met niemand overeen..

Ik dartel er maar wat tussen, ik heb met niemand issues dus ik zie de kleine dramaatjes vanop een afstandje aan. Het is eens wat anders dan de rustige weken die er waren, er is terug wat leven in de brouwerij dus ik klaag niet. Ik lach er soms mee dat het zoals 'Home and Away' is, maar dan 'Outback and Stay.'

Waar ze hier wel constant over klagen is het weer. 't Is alsof ik België nooit verlaten heb. Maar in plaats van dat ze kankeren over het feit dat het regent, klagen ze over het feit dat er geen regen is, buiten hier en daar een plensbui.


Een typische conversatie die elke dag terugkomt:

"It'll rain today!"

"Nah, it won't, if you keep talking about the rain, it won't come!"

"Yeah mate, I feel there's a storm coming!"

"Nah, we don't hear the frogs, no rain today!"

"You'll see, there will be rain, I don't see the stars!"

"That's cause you don't wear your glasses you old cunt!"

En het eindigt merendeel van de tijd met geen regen..


Eind januari komt al het nieuw volk en zal het druk worden voor mij want dan wordt alles waar ik zohard op gezwoegd heb gewoon weer vuilgemaakt. Ik moet weer doorwerken dit weekend en doe 14 dagen aan een stuk om alles in orde te krijgen. Ik denk maar aan het geld, want de job zelf is niet zo bevredigend. Voornamelijk omdat ik het niet graag doe, maar da's ondertussen genoeg benadrukt zeker? Ik heb een nieuw respect voor kuisvrouwen en -mannen gekregen, da's zeker!

Ik bereid me mentaal al voor, maar aan de andere kant doe ik dan eens wat anders dan muren kuisen, dus dat is wel goed!

Hopelijk heb ik jullie niet te hard verveeld met mijn saaie kuisverhalen, ik hoop dat er binnenkort wat meer te vertellen valt!

Reacties

Reacties

Mj

Ik kan er maar niet genoeg van krijgen ??

Marina

Dat vliegtuig verhaal ?? ik voelde mijn maag al keren.
Oh ja ... je kuist niet zo graag ???

Pascale Verbist

Je ervaring met het kleine vliegtuigje....mijn hart zou het begeven hebben zenne. Da's een ervaring dat je nooit zal vergeten! En het is duidelijk, je kuist niet graag ?

Katleen

Man man, voor weinig mee te maken, kan je toch sappige verhalen vertellen! Die spookverhalen! Ik zou het in mijn broek doen!
Ik ga hier alles eens beginnen inhalen, want al een maand gemist hier! Vanaf nu volg ik je op de voet ;) Succes nog daar!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active