Hallo blogvolgers en hallo cultuurshock!

Nu zit ik pas echt in de outback! Het was genieten aan de Sunshine Coast maar nu is 't echte werk begonnen!

Er is hier amper signaal: geen 4G, geen mobiel bereik, geen contact met de buitenwereld. Er zijn wel desktops en wifi, maar de wifi is voor de medewerkers hier en met 20 medeparticipanten zijn de pc's amper vrij. Het dichtsbijzijnde dorp is 30 minuten rijden en ik denk dat hier op een dag al bij al 20 auto's passeren, waarvan het merendeel trucks zijn - en inderdaad, sommigen zoals in Railroad Truckers met drie gekoppelde trailers. Maar ik wist (half) waaraan ik begon, dus ik klaag niet!

De grootste aanpassing hier zijn vreemd genoeg de mensen en voornamelijk de hoeveelheid. 21 in totaal van alle nationaliteiten waarvan 8 in onze cottage (met 1 (!) badkamer ). Ik heb amper een moment voor mezelf en hoewel ik dacht dat ik een sociaal persoon was, blijkt dat toch niet altijd zo te zijn. Ze gaan me nog de grumpy Belgian noemen, denk ik. Beter dan Schnapps de eerste dag, want blijkbaar is Knaeps te moeilijk uit te spreken en is m'n voornaam te simpel.

De Australiers zelf zijn wel oke, beetje rough around the edges, maar wel vriendelijk en supergrappig. Droge sarcastische humor wordt zeer zeker geapprecieerd, dus op dat vlak pas ik er al perfect tussen .

Dag 1 kwamen we toe en kregen we een hoed, drinkbus en de mogelijkheid tot het kopen van zeer Australische outbackhemden en -broeken en werkschoenen. Ik maakte meteen een entree met mijn 'work bitch'-pet (Ja Maya, I did) en mijn Big Boss-belt die ik een aantal dagen daarvoor had aangeschaft. Dat was uiteindelijk wel een goede ijsbreker, al moest ik de pet snel inwisselen voor de verkregen hoed, die - na wat geplooi door onze instructor Michael - eigenlijk wel redelijk cool is.

Na de verplichte introductie op de farm kwam de eerste opdracht: paardrijden. Na enkele richtlijnen gingen we meteen op weg door de outback tussen de koeien en de walibi's. Heel irreeel, maar supermooi en graaf! Ik deed het vrij oke. Ik ben tenminste op het paard gebleven, een ander meisje is recht in een modderplas getuimeld! Tegen het einde ging het best goed, beter dan de start toen ze mijn gehobbel in draf vergeleken met 'a lesbian with one leg riding a poal' .

In de namiddag kwamen dan de jobaanbiedingen en telefoontjes. Ieder van ons heeft een profiel dat is uitgestuurd naar werkgevers. Sommige jobs werden uitgekozen door de organisatie, anderen waren op vraag van de werkgever. Ik had er een van elk, niet slecht voor iemand zonder ervaring. De trainer moest de ene eerst zelf bellen en de andere was antwoordapparaat, wat geen ramp was, want dan had ik wat downtime. Anderen hadden een hele lijst af te werken en waren een hele avond aan de lijn. Het leek of ik het contactcenter nooit had verlaten.

Ik heb nog eens geinformeerd achter de struisvogelboerderij, en dat is een optie in januari. Ze denken hier dat ik een rare fascinatie heb voor die vogels, maar het lijkt me gewoon leuk. Al is het hard werken, ik onderschat het niet!

Dag 2 gingen we met de landrover rijden op de steile hellingen in de outback. Niet veel anders dan onze Belgische wegen, dus dat viel mee. Helaas vroeg Michael wel wie er al was gecrasht.. (Maak geen oogcontact, maak geen oogcontact..). De tractors erna waren wel een uitdaging: zand scheppen, boomstammen heffen, trolleys achteruit manouvreren, ... Comfortzone? Welke comfortzone? Ik ben er natuurlijk afgetuimeld en heb bij het parkeren een schuur geramd. Ze noemen me ondertussen al de disasterattractor. Geef me dan toch maar Schnapps .

In de namiddag gingen we dirtbiken, wat na wat gesjoemel met de versnellingen best oke ging. Dit lag nog het dichtste bij iets dat ik ken, al is scooteren nu ook niet een van m'n topkwaliteiten.

Dag 3 was een leuke dag. We gingen oefenen met kettingzagen en ik waande me even in Chainsaw masacre.. Ik hield me in, al zit ik in een groep met drie Hollanders dus daar was wel wat zelfdiscipline voor nodig!

Aangezien we wat voor stonden op andere groepen, mochten we in de namiddag lekker gaan zwemmen in de dam. Gaan abseilen, aan touwen slingeren en dat allemaal tussen de kikkervisjes. Hoe Australischer kan het nog worden? En dan ontdekte ik dat ze hier bier verkopen...!! Eindelijk nog eens een guilty pleasure na het opgeven van sigaretten, bereik en redbull.

Vandaag was de dag gevuld met omgaan met schapen (castreren, vangen, vitaminen geven) waar ik extra m'n best deed, want ik word namelijk een shearhand. Een helper bij de schapenscheerders. Een hele goeie job dat goed betaald wordt. Lucky me. Schapen worstelen was wat minder en ik ben blijkbaar de enige persoon die dom genoeg is om gebeten te worden door een schaap. Typisch.

Vroeg opstaan valt hier goed mee, vreemd genoeg. Ik sta zelfs extra vroeg op voor een rustige thee op de patio zonder mensen rondom mij. Half 6, piece of cake.

Morgen vertrek ik weer naar de volgende bestemming, spannend!!!

PS: sorry voor de taalfouten, een qwerty-toetsenbord is geen sinecure..