Eerst en vooral, gelukkige feesten en de beste wensen aan jullie allen, jullie familie, vrienden en naasten!!

Kunnen jullie geloven dat ik het grimmige weer tijdens de kerstfeesten in België mis? Nee, ik ook niet, maar toch. Ik zou veel geven voor een dagje sneeuw in plaats van die zweterige, plakkerige tropische temperaturen! Maar ik zal maar terug beginnen bij het begin:

De dag dat ik m'n laatste blog uploadde was er dus een brand uitgebroken door het onweer. We zagen het van ver en Cookie was in alle staten toen het echt begon te loeien en de hemel rood kleurde. Brand, brand! Brumby werd opgeroepen, een soort van manager en een persoon dat heel dicht in de buurt komt van Claire uit McLeod's daughters voor de volgers van de serie. Ze heet niet echt zo, maar iedereen heeft hier een bijnaam en dat is nu eenmaal de hare. Heel rough around the edges, maar een hart van goud.

Maar dus, zij moest gaan zien waar de brand exact was. We zagen hem woeden in de verte en ik was natuurlijk als een bezetene foto's en filmpjes aan 't maken. Je bent een ramptoerist of je bent het niet.

"Go make sandwiches Vick, they're gonna fight fires tonight!" Zei Cookie.

Ik al onderweg naar de keuken.

"No, wait, not yet, probably not needed!"

Oke, terug met een pintje in m'n stoel.

"No, better make sandwiches!"

Hop ik terug recht!

"Nah, wait it out a little bit, maybe not."

Ja mannekes zeg wat is 't nu?

Uiteindelijk vertrokken er toch twee met de firetruck - een auto met een regentonnetje, meer was dat niet.

"You guys need sandwiches?" Riep ik hen schaapachtig na.

"Nah, we got rum!" Zeiden ze met een volle krat in hun handen

Allee vooruit, zatte brandweermannen, niemand kijkt hier van op.

Ik zat nog niet neer of Cookie zei me toch sandwiches te maken, want ze zouden zeker wel hongerig terugkomen.

Ik dus naarstig aan 't werk in de keuken, braaf boterhammetjes smeren. Trots op mezelf dat ik zo goed kokeneten speelde... Tot ik terug buitenkwam en diezelfde brandweermannen terug in hun stoel zaten..

Euh, en die brand dan?

Die is weggewaaid, de regen zal die wel doven!

Ja zeg, en ik maar bokes smeren.. Maar bon, die kon ik de volgende dag voor smoko toasten, dus dat was geen erg.

Ik had het toen wel gehad en kroop m'n nest in om de volgende dag weer vroeg klaar te staan. Anders verwachtten ze misschien dat ik om tien uur 's avonds nog een heel driegangenmenu in elkaar boks dat dan plots niet meer nodig blijkt te zijn ...

De rest van dat weekend ging z'n gangetje. Ik had zaterdag m'n laatste kookwerkdag (oef) en had zondag vrij. Ik deed niet veel anders dan slapen en wat lezen. Er valt hier ook niet veel te doen buiten dat. Vrije dagen vul ik standaard met bijslapen!

Maandag nog een dagje kuisen en dan was het al kerstavond. Er was open bar, maar helaas zat ik die avond even in het kliniekje aangezien ik met een dikke enkel zat.

Door mijn verfrissing in het schijtwater het weekend ervoor had ik een ontsteking aan een paar wondjes opgelopen. De bazin zat daar tipsy met een biertje - ik ook - en ze belde de dokter van wacht met de symptomen. Vreemdste dokterbezoek ooit, maar ik kreeg hulp dus ik mag niet te veel kritiek geven! Penicillinetabletten was uiteindelijk het verdict.

"You can still drink, it won't work as well, but you won't get loopy!" Zei ze na het telefoontje. Ah oke, prioriteiten stellen, noemen ze dat! Ik hield het wel rustig die avond, geen dronken uitspattingen voor mij!

Op kerstdag hadden ze dan een zwembadje gefabriceerd van een halve regenton. Die vulden ze met een tuinslang, maar dat ging niet snel genoeg dus kroop de tienjarige zoon van de baas in de tractor en vulde met de hefbak - excuse my french ik ken de juiste tractortermen niet - het 'zwembad' sneller. Daarna konden we dan weken in het warme water dat toch koeler was dan de tropische temperaturen erbuiten. En natuurlijk met een pintje dabei.. Meerdere, uiteraard.

Ze plaatsten een ladder tegen het dak en de kinderen sprongen van daar in 't zwembad. Tot mama bazin dit zag en tegen de kinderen zei dat niet meer te doen, dan brachten ze maar een vorklift met een palet op en sprongen ze daarvan. Die op ruwweg dezelfde hoogte als het dak werd gehoffen.. Gevaarlijk? Neuh, er was maar één bloedneus.. ik heb maar vriendelijk gepast.

Na een hele ochtend en middag gedronken te hebben en een uitgebreide kerstlunch, is er niks zo kerstachtig als een spelletje cricket... Hop iedereen naar het gras en begonnen ze daar hun spelletje te spelen. Ja, daar kwam ik helaas niet onderuit. Ik ken er de ballen van, maar ik sloeg maar wat op de bal en liep heen en weer. Ik kreeg er uiteindelijk genoeg van en plofte terug in 't zwembad samen met twee andere dames, eindelijk rustig genieten zonder al dat jong geweld. Al was het tegen dan meer punch dan zwembad. Door al dat geplons was de fruitpunch erin getotterd. Maar het gaf verkoeling, da's 't voornaamste, de voorbijdrijvende aardbeien en kiwi's neem je er maar bij. Ik ging erna douchen en kwam buiten, klaar voor het avondfeest... dat er niet was. Iedereen lag al in z'n bed. Bummer! Ik kroop dan ook maar m'n bed in, wat te vroeg naar m'n goesting, maar wat doe je eraan?

De volgende dag zag ik geen kat.. wel een hond haha.. ha.. ahum.

Nee, iedereen was aan 't uitkateren, denk ik, dus ik genoot een uurtje van 't zwembad voor mij alleen met m'n e-reader erbij. Eindelijk geen gespetter om me heen! De warmte is echter niet uit te houden, dus ik moest er wel uit. Ken je dat gevoel als je in bad zit en je je handen onderdompelt nadat je een tijd een boek las? Dan worden die zalig warm. Wel, dit was de omgekeerde ervaring. Om de zoveel tijd m'n handen onderdompelen in 't koele water omdat ze zo warm werden in de zon, dat was pas zalig! Maar niet te doen, dus ik ging maar weer terug naar m'n koele kamer met airco. Als je de kamer binnenwandelt, loop je precies een koelkast binnen, wat hier geweldig aanvoelt, want als je de deur naar buiten opent, loop je precies een oven in. De wereld op z'n kop, letterlijk in Down Under!

Twee dagen vrij gehad en dan was het weer werkentijd. Kuisen, kuisen, kuisen,... Ik zal jullie de saaie details besparen! Het interessantste dat ik meemaakte, was toen ik naar de wc ging en in de ene wc een groot insect rondvloog en in de andere een kikker op de bril zat. Kiezen tussen twee slechten.. ik koos de kikker. Ik besloot hem door te spoelen, maar het beestje keek me bang aan terwijl het zich tegenhield om niet door het water te worden meegesleurd, ik kreeg er medelijden mee. Ik had er al een vastgehad en aangezien dit een van de weinige dieren is in Australië dat je niet kan vermoorden door je te wurgen of te bijten, nam ik hem maar uit de wc en smeet ik hem buiten. Kon ik toch eindelijk m'n ding doen in 't kleine kamertje met al die onnodige commotie.

Een andere keer had ik net een hele unit gekuist - de mijne - als in alle kasten uitgestoft, de koelkast met al het rottende eten - niet het mijne - weggegooid, gebezemd, gedweild, ... Met andere woorden, grote kuis gehouden. Ik stapte een stapje terug toen ik m'n werk bewonderend aanschouwde toen ik iets onder m'n schoen voelde. ... Ik had op een gekko getrapt en alle ingewanden waren eruit gesprongen.. op m'n vers geboende vloer... Gekko's zijn normaal gezien nogal snel, maar ik denk dat die m'n werk ook aan 't bewonderen was, ik kan 't hem/haar niet kwalijk nemen. Helaas was dat meteen ook het laatste dat die aanschouwde. Lag 'm daar op z'n ruggetje, tong uit de mond en alle ingewandjes op de vloer. Als je platgewalst opzoekt in de woordenboek, vind je waarschijnlijk zo'n foto terug. Arme gekko... En arme ik, want ik kon de vloer weer dweilen!

Na m'n uren dan nog wel, want ik had net gedaan met de unit te kuisen en mocht afklokken voor die dag. Niet dus.

En het was al zo'n hectische dag geweest. Ik had alle stock aangevuld, waar ik vier keer voor heen en weer moest rijden in een brandend hete wagen (Airco? Niet in de wagen die de backpacker mag gebruiken..) en waarbij ik drie bevroren rundspoten op m'n kop had gekregen toen ik de vriezer aanvulde (en dat kwam aan, amai m'n oor - letterlijk). Ik had alle vuilnis naar de vuilnisbelt gebracht - een mooi woord voor een put in de grond wat verder van de homestead - waar vliegen je in de mond, oren en neus vliegen (alsof ze anders niet erg genoeg zijn) en dan kon ik op 't einde van zo'n warme zweterige werkdag nog de binnenkant van een gekko opruimen, bah.

En nu ik een vermelding maak van die vliegen, godmenenheer watismeda! Dat vliegt constant in je ogen, in je mond, in je oor, ... Ik doe niks anders dan met m'n handen links en rechts zwaaien, en dat soms terwijl ik kuis. Ik heb nog nooit zoveel gevloekt als op die stomme beesten, zelfs niet in de auto en dat zegt al veel voor degenen die me goed kennen! Ik denk dat ik er een tic nerveux aan ga overhouden, dat of een tenniselleboog. Maar oke, mijn frustratie even terzijde..

Al dat opkuisen was nog niets vergeleken met de jongenskwartieren (de Jackaroo Quarters).. die moest ik zondag doen. Ik was de enige die die dag werkte, ik mocht eventueel een vrije dag nemen, maar ik ben hier om geld te verdienen, dus ik besloot de armen uit de mouwen te steken en eindelijk die unit te doen. Ik had het al twee weken uitgesteld, het was tijd.

Alle jongens zijn vertrokken en er komen er maar een paar terug, dus al hun rommel is achtergebleven. Ik moest alles eerst naar de vuinisbelt brengen (zucht, weeral). Kleding, slaapzakken, schoenen, een glazen pot met een gele vloeistof... Niet teveel over nadenken, alles gewoon wegkieperen. Vervolgens alle muren kuisen, wat me uiteindelijk anderhalve dag kostte en ik was er nog niet door. Ik hou mezelf voor dat ik er goed mee verdien en hierna nog maar tien weken te doen heb. Heb ik al vermeld dat ik echt niet van kuisen houd? En als het dat maar was, maar ik moet de douches en de wc's nog doen, plus hun rommelkot met meer onnodige bazaar die weggegooid moet worden. Daarbovenop is er een ondefinieerbare vlek buiten op de muur.. vermoedelijk kots. Ik hoop dat de tuinslang dat wegkrijgt, want ik ga dat er niet afschrobben hoor, bah!

En als ik eindelijk door de jongenskwartieren ben, dan kan ik de muren van alle andere units ook nog doen. En tegen februari, als alle medewerkers terugkomen, dan moeten alle kamers in orde worden gebracht waarvan, jawel, alle muren ook nog gedaan moeten worden. Ik ben nu nog enkel door de gemeenschappelijke ruimtes gegaan, dus ik weet wat me nog te doen staat.

Ik ben al high van alle kuisproductdampen en ik kan eerlijk gezegd geen muur meer zien. Ik ben echt geen fan van kuisen, is dat al gezegd...?

Het grote voordeel is echter dat alles wat ik vind, ik mag houden! En vreemd genoeg waren er veel bruikbare kleren in de jongenskwartieren die ik goed kan gebruiken! Zelfs meisjeskleding. Dat is een geluk bij een ongeluk want mijn kleding is gekrompen in de droger (dat of ik moet dringend de gym hier eens gaan gebruiken...).

Ik heb m'n gevonden kledij diezelfde dag nog gewassen en buiten gehangen - ha droger, mij krijg je geen tweede keer hoor - zodat de vogels ze helemaal konden onderschijten.. ja zeg komaan, give me a break!

Maar genoeg over het kuisen zelf, de dagen gingen snel voorbij en voor ik het wist was het Nieuwjaar. Ik keek er naar uit, ik had nog eens een vrije dag op nieuwjaarsdag en ik hou wel van een goed feestje... dat er echter niet was. Het vuurwerk werd al om negen uur afgestoken en kort erna gingen de meesten naar bed. Nieuwjaar wordt niet zo groots gevierd in de outback. Maar er was gratis drank en hapjes dus het was niet al te slecht. Toen de meesten in bed lagen, besloot iemand een vuilniszak te vullen met gas. Ik stond erbij en keek ernaar, niet goed wetende wat het plan was. Dat was dus om die met gas gevulde zak in een plas benzine te leggen, een spoor te trekken met de benzine en die in brand te steken. Man dat was pas een knaller! De zak ontplofte in een vuurbol met een luide knal erbij! Dat noem ik pas vuurwerk! Don't try this at home kids!

Maar dan was het feest toch echt gedaan. De baas kwam kijken wat dat geluid was en vond het geweldig, maar zei ons het niet meer te doen, hij moest het namelijk gaan uitleggen aan zijn madam.. Tijd om naar bed te gaan, net na middernacht. Gelukkig nieuwjaar... Redelijk basic... Maar ik heb wel geamuseerd en 't was eens iets anders dan hoe ik normaal Nieuwjaar vier.

Maar nu zijn de feestdagen hier officieel voorbij en kan ik weer beginnen aan mijn dagdagelijkse taken... Nog maar negen weken te gaan! (En waarschijnlijk nog twee weken daarbovenop voor de extra centjes, maar dat zie ik dan weer wel).

Wel dat was het voor nu, ik weet niet of het hier nog veel spannender wordt, maar ik zal proberen het tenminste interessant op te schrijven!